‘The darkest hour is just before the dawn.’
Marleen en ik zijn bijna in Spanje. Nog iets meer dan 170 km te gaan. Wanneer je onze blog een beetje hebt gevolgd heb je kunnen opmaken dat we met Vûk en zijn mank lopen wat te stellen hebben gehad.
De consequentie daarvan is dat we, zodat we hem kunnen dragen – want samen uit = samen thuis- afstand doen van een paar spullen.
Komende vrijdag/zaterdag gaan we zijn online bestelde draagzak ophalen én onze tent, waarschijnlijk ook de agora deken en wat kleding van Marleen daarvoor inruilen. Wat overbodig is sturen we op.
Jeruzalem
Bij de start van onze reis hoorde we van een jongeman man die zonder wat dan ook op weg is gegaan van Parijs naar Jeruzalem. Geen rugzak, geen geld en geen eten of drinken. Hij heeft het gehaald en soms drie dagen niet gegeten. Het boek ga ik nog lezen.
Nu het einde in zicht komt openbaart zich ook de finish.
Marleen voelen ons Gedragen. De sfeer is goed, we lachen veel en de ontmoetingen blijven onverminderd echt. Blijf voor ons bidden opdat we steeds weer vanuit Gods Ogen zien wat Hij voor ons in petto heeft. Voor wie wil delen we achteraf graag in de verhalen. Én nodigen we je uit om ook op zoek te gaan naar die andere wereld.
Telefoon uit
Ik merk dat ik niet afgeleid wil worden en zal daarvoor ook voor deze laatste dikke week m’n telefoon uitzetten. Marleen is bereikbaar.
