De eerste dag is bijna voorbij. Om 14 uur hadden we 24 km in de benen.
‘Conditie’ is eigenlijk een voorwaarde. Een voorwaarde om te kunnen wandelen of hoe is je Franse conditie wanneer je parle ‘doet’. Mijn is nog altijd een variant waar ik niet trots op ben. Duolingo gaat maar in het het echt… toute evaporee. Marleens conditie is best goed. Iig een genot om onderdeel van te mogen zijn.
Terug naar conditie. Conditie is ook, wat reizen betreft het vermogen om contact te maken. Marleen vertelde, terwijl we een Autremencourt binnenlopen: ‘toen onze kinderen 12, 13 waren heb ik ze verteld dat ze op die leeftijd met alles weg kunnen komen. Eigenlijk hebben wij die gunst nooit losgelaten. We zijn nog steeds kinderen in dat opzicht.’
5 minuten later in hetzelfde dorp, uitpuffend op de trappen van de prachtige kerk worden we begroet door een Franse familie. We praten even en krijgen toestemming om een einde verderop onze tent op te zetten in de tuin van het Chateau.
10 minuten later komt hun zoon aanfietsen: ‘kom lekker met ons mee. Je mag bij ons blijven slapen.’
Lichamelijk is het wat wennen dat lopen maar met onze reisconditie gaat het uitstekend.
