Vrijdag 21 december
Vertrek vanaf parkeerplaats in Utrecht. Met uitgeleide door De Verhalenman, lied door Syrische zanger, speech door MLK-spokesman en uitzegening door hoogleraar theologie Erik Borgman.
zaterdag 22 december
Overleg: rijden we over Hongarije of volgen we de Slovenië-Kroatië-route? Het blijkt veel later die dag allemaal verdraaid weinig uit te maken…
zondag 23 december
Vandaag op weg naar Veles, Macedonië waar we in een moskee kunnen slapen. Dat loopt anders: onderweg krijgen we de plannen te horen dat we maandag veel eerder in Athene willen zijn om echt een manifestatie te kunnen maken van het Overhandigen Van De Brief. Van slapen zal het dus niet echt komen.
Vandaag rijdt Levi met ons mee zodat hij van Geertje een portret kan filmen: wat is háár motivatie om dat eind naar Athene te rijden?
Bij de grens van Macedonië doet de douanier moeilijk over onze autopapieren. We moeten een verzekeringsbewijs kopen voor tien dagen, dat speciaal voor Macedonië geldig is.
In de moskee moeten natuurlijk de schoenen uit. Inmiddels weten we dat we er hooguit een paar uur zullen slapen. Misschien maar goed ook, want echt warm is het er niet.
Inmiddels heeft de busgroep de andere chauffeurs eindelijk kunnen inhalen. We krijgen een briefing van Rikko over de actie morgen, bij het parlementsgebouw in Athene.
Onze gastheer en -vrouw bieden ons een diner aan in een restaurant. Daar moéten we als Nederlanders ook even meedoen met deze folkloredans. De locals zijn tiptop gekleed, met strakke jurkjes en stiletto’s. Ik draag een spijkerbroek met bergschoenen en besluit dat op sokken dansen hopelijk het minst aanstootgevend is.
maandag 24 december
01.00 wekker, 01.30 in de auto: op naar Athene!
Na het diner konden we nog net drie uurtjes slapen.
De weg door Macedonië is met Europees geld aangelegd. Dat rijdt, zeker ’s nachts zonder verkeer, heel soepel. In Griekenland is het wegdek al even glad, en om beurten tikken we de kilometers weg.
Al rond half 6 begint het licht te worden aan de horizon. De weg blijft verlaten, en het Griekse landschap is prachtig.
We rijden vroeg Athene binnen en hebben nog tijd voor een pitstop met koffie. Het is winters fris, maar de zon schijnt warm. Eén van de mannen die schijnbaar dagelijks hier komen om met elkaar en met koffie de dag te beginnen, plukt voor mij een takje basilicum.
De sinaasappelboom draagt vrucht én bloeit.
Aankomst op de afgesproken parkeerplaats. Alle auto’s komen langzaam maar zeker binnengereden.
Rikko en Johannes geven een gedetailleerde briefing over de actie. In colonne rijden we naar het parlementsgebouw. De bus staat er klaar, symbolisch voor onze wil om vluchtelingen op te halen. Daar stappen de bijrijders uit om De Brief in De Rode Koffer te doen. De chauffeurs zullen zich aansluiten nadat ze hun auto hebben geparkeerd.
naar het parlement
Helaas zullen de chauffeurs een groot deel van de manifestatie missen omdat dat parkeren nog niet eens zo makkelijk is. Óf omdat een van de chauffeurs een halfuur lang achtervolgd wordt door een motoragent met zwaailichten.
In de nacht, op weg naar Athene, schreef chauffeur en Verhalenman een lied op de wijs van Alle Menschen werden Bruder, dat we op het plein voor het parlement ten gehore brachten:
Come and stand up Europeans,
since our good old continent
sells away its fine tradition
of warm hearted tolerance.
Desperate people, locked up by numbers!
(That’s not what Europe must intend!).
We demand DIRECT PROCEDURES
for the thousands in the camps!
Come and stand up, Europeans,
for the sake of common sense!
Onder begeleiding van politie steken we de straat over en lopen naar een zijingang van het parlementsgebouw. Daar mogen Rikko en Johannes de rode koffer met verzoekbrieven overhandigen aan het secretariaat van de minister.
kerstavond, uitkijkend over Athene
Een potluck-dinner, zo was het bedacht, daar boven op die berg. Iedereen neemt wat te eten mee en in alle gemoedelijkheid vieren we er een alternatieve Kerstavond. Onze bijdrage, dankzij Richard, bestond uit zes (vijfeneenhalve) chocoladetaarten. Voor elke haat-tweet ging 5 cent in de pot. Van de opbrengst leverde een Atheense bakker deze vijf taarten. Een zesde taart kregen we er gratis bij. Omdat ze het zo’n goeie actie vond.
Nicole zit op de achterbank, onder de taartdozen.
Ingeborg Beugel is verslaggever in Athene. De vluchtelingenproblematiek is een van haar belangrijkste thema’s. Fijn dat zij ook betrokken is bij de WGZH-actie.
https://www.groene.nl/artikel/we-gaan-ze-halen-op-naar-griekenland
Ondanks dat er alles aan gedaan is om Atheense vluchtelingen van tevoren goed in te lichten, zijn er deze avond vele gekomen om meegenomen te worden. Kies mij. Ik ben ziek. Ik leef op straat.
dinsdag 25 december
Nabespreking in de ochtend. Wat voor indruk hadden de manifestatie gistermiddag, en de bijeenkomst gisteravond bij ons achtergelaten?
Nu eindelijk tijd voor een ontspannen maaltijd. Lunchen in de buurt, met een paar medereizigers.
’s Middags workshops in het kraakpand van Communitism. Hoe kunnen we op juridische gronden regeringen aanpakken? Welke wegen zijn er om vluchtelingen over grenzen te helpen?
De Acropolis. Dan ook echt de énige Atheense bezienswaardigheid die ik heb kunnen bekijken. En nog van grote afstand.
woensdag 26 december
Het is klaar in Athene. Overduidelijk dat vanuit de regering geen reactie is gekomen op ons verzoek. We gaan dus met een lege achterbank weg uit Griekenland.
We zoeken onze auto weer op, die een paar dagen opgestapeld heeft gestaan in zo’n garage waar alleen personeel komt. Zo één waar je je sleutel overhandigt en wegloopt, en maar hoopt dat ze netjes omgaan met je auto en inhoud.
We gaan weer rijden, terug naar Macedonië, waar we in Skopje een AirBnB hebben geboekt.
Onderweg zien we zoveel prachtige kusten en blauwe zeeën dat we even móeten stoppen. Aan de boulevard in Kamena Vourla voelen we de zeetemperatuur (te koud om te zwemmen), drinken we koffie en kopen we een nieuwe voorraad groente, fruit, brood en yoghurt voor onderweg.
Panoramafoto van Geertje
Onderweg zien we op diverse media de berichten verschijnen over dat we geen vluchtelingen mee hebben kunnen nemen.
De rit door Griekenland is echt prachtig. Zo onwerkelijk om te rijden door een land waar ik nog nooit geweest ben, en waar je logischerwijs nooit met de auto zou komen.
foto van de Macedonian gate
In Skopje eten en slapen we aan een prachtig plein, waar een bizar groot beeld van Alexander de Grote te paard staat.
donderdag 27 december
Vandaag staat het traject Skopje – Novi Sad op het programma: een bescheiden 500 km.
In Novi Sad worden we warm ontvangen door de pastor van de kerk. Er staat thee en koffie klaar, de beschikbare bedden zijn opgemaakt en verder kunnen we er onze eigen matjes uitrollen.
We eten in een pizzeria met tien man, en ik drink nog even wat met Andjelko en Christina.
vrijdag 28 december
Etappe: Novi Sad – Passau. Deze route verloopt stukken soepeler dan de andere kant op, een paar dagen geleden.
’s Avonds vinden we bij aankomst in Passau weer een zwembad. Aansluitend eten we met de hele chauffeursgroep (of wat er nog van over is) als afscheid in een Stube.
zaterdag 29 december
En dan de laatste etappe, nog zo’n 850 km.
